Tabii bu cümle anneler babaların ağzından değil de genelde büyük kardeşlerin ağzından çıkıyor. Ve küçük kardeşlerimizden duyduğumuz kadarıyla çocukluk anılarının en beteri olarak akılda yer ediyor, hayat boyu silinmeyen bir korku hissine dönüşüyor. Abiler ablalar, kabul edin! Hepimiz etmedik mi bu lafı!?
İlk paragrafımız kişisel yaşanmışlıklarla ilgili de olsa, küçük kardeşlerimizin zorlamalarıyla da yazılsa, yazımızın geri kalanı öyle değil. Psikologların önerileriyle, çocuk psikolojisinden örneklerle dolu bir liste hazırladık sizlere. Buyrunuz;
Ya da ''Ağlayıp durma be...'', ''Ay hemen de küser bu zaten!'' gibi formasyonları da var bu cümlenin. İşte o formasyonların hiçbirini kurmayın, çocuğunuzun hassaslığına yönelik alaycı tavırlara katiyen girmeyin. Çünkü:
Çocukların sinir sistemleri, bizlere göre çok daha hassastır, daha ince ayarlıdır. Bu yüzden hemen her şeye, çok hızlı şekilde tepki verebilirler. Kendilerini tutmadan gülerler, sinirlenirler, küserler, ağlarlar. Bu ince ayar yaş ilerledikçe zaten kendiliğinden azalır. Bu hassaslığı zamanından önce ehlileştirmeye çalışmak ebeveynlerin sıkça yaptığı bir hatadır.
Bir çocuğu hassas olmakla suçlamak, baskılamak, çocuğun ilerleyen yaşlarında empati yeteneğini kaybetmesine, dolayısıyla da başarılı ilişkiler kuramamasına sebep olur.