Blog

Google’ın için robot geliştiren Boston Dynamics firması, yeni nesil robotunu tanıttı.

2 metre boyundaki araştırma robotu Handle, dengesiyle ön plana çıkıyor. Saatte 15 kilometre hız yapabilen robot, 1,22 metre yükseğe sıçrayabiliyor.

Tek şarjla 24 kilometre yol gidebilen robotta sadece 10 tetik noktası bulunuyor. Yani bakımı ve üretimi, benzerlerine nazaran çok daha basit.

Hem bacakları hem de tekerleri olduğundan pek çok koşulda görev yapabiliyor.

Google’ın satılığa çıkardığı şirket, daha önce de dengesini kaybetmeyenve köpeklerle oynayanrobotu Spot ve çilekâr robotu Atlas ile adından söz ettirmişti.

Çocuğunuzla seyahat etmek aslında onların eğitimi için büyük bir fırsat. Aileler genellikle çocukları olduktan sonra tatile çıkamayacaklarını veya daha az seyahat edeceklerini düşünürler. Aslında durum tam tersi. Çocuğunuzla ister yurt dışına ister yurt içine, gidin yaşayacağınız zorluklara rağmen bu tatilden alacağınız keyif paha biçilemez olacaktır. Fakat gelin bu tatilde diğerlerinden biraz daha farklı bir yöntem deneyin. Çocuklarınıza seyahat sırasında üstleneceği sorumluluklar verin. Örneğin yanlarına hangi kıyafetleri alacaklarını kendileri de seçebilsin. Onlara taşıyabilecekleri ağırlıkta, hafif bir çanta verin ve bu çantayı kendileri taşısınlar. Mesela ben bir tatilde ikizlere kendi çantalarını taşıma fırsatı verdim. hava alanında zemin de müsait olduğundan çekçekli çantalarını sürüklemekten oldukça keyif aldılar.

Çocuklarla seyahat etmek keyifli olmanın yanı sıra, çok da öğretici bir aktivite. Çocuğun yeni bir kültür tanıması, eğer yurt dışına gidiyorsanız yeni bir dil keşfetmesi, yeni tatlar denemesi onun sosyal anlamda gelişimine katkı sağlıyor bence. Seyahat sırasında çocukla gerçekleştirdiğiniz ilginç aktiviteler çocuğun yeni şeyler tanıdıkça onun bilgi birikiminin oluşmasına da yardımcı oluyor. O zaman çocuklarla seyahat etmenin olumlu yönlerini sıralamak gerekirse;

İki mühendis kardeş, anne, baba ve kuzenler. Merdin ailesi, 2013’te TÜBİTAK’ın genç girişimci desteği ile İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü kampüsü içindeki Teknopark’ta kurdukları şirkette robot üretiyor.

Murat Merdin, Marmara Üniversitesi Makine Mühendisliği bölümünü bitirdikten sonra kurduğu şirkette ilk patentini, geliştirdiği alüminyum radyatör ile aldı. Isıtma verimini ve dayanıklılığı artıran bu radyatörün ardından planladığı diğer projeleri hayata geçirmek için işe koyulan Merdin’e, Celal Bayar Üniversitesi Elektrik Elektronik bölümünden mezun olan kardeşi Oğuz Deniz Merdin de katıldı.

Emekli olan baba Kadir Merdin, anne Esin Merdin ve çeşitli alanlardan mezun olan kuzenlerin de katılımıyla adeta aile içi bir bilişim kadrosu oluşturulmuş oldu.

4 yılda 10 patent

Her aile üyesinin bilgi ve yeteneğini sergilemesiyle yazılım, mekanik ve elektrik-elektroniği entegre eden sistemler geliştiren Merdin kardeşler, 4 yılda toplam 10 patent aldı.

Merdin kardeşlerin kurduğu şirket, “senkron kontrollü hidrolik pozisyonlama sistemi” ile Avrupa Nükleer Araştırma Örgütü’nün yürüttüğü parçacık deneyi için çıkılan ihaleye de başvurdu. Tamamen yerli tasarımla geliştireceği sistemle ihaleye kabul edilen tek Türk firması olan kardeşler ihaleyi kazanamasa da, CERN’in tedarikçisi olarak kabul edildi.

“Ailemizin robotu: Cerberus”

Merdin ailesi son olarak vidalama ve dişli eşleştirme sistemlerini robotik sistemlere entegre ederek Cerberus adını verdikleri bir robot üretti. Cerberus, bir çamaşır makinesi fabrikasında kullanılmaya başlandı bile.

Şirketin kurucusu ve genel müdürlüğünü yapan Murat Merdin, amaçlarının rakip konumdaki İtalyan robotlarını geride bırakmak olduğunu söylüyor. Kendi robotlarının daha küçük boyutlu, hafif ve verimli çalıştığını ifade eden Merdin, sistemin yakın vadede dünyadaki tüm fabrikalara yayılacağına inanıyor. Merdin ailece çalışmanın nasıl bir duygu olduğunu şöyle anlatıyor:

“Bize, ‘bu kadar zamanda bu kadar proje nasıl oldu’ diye soruyorlar. Biz çok çalışıyoruz. Haftanın 7 günü buradayız. 4-5 projeyi aynı anda yürütüyoruz. Kardeşim ve kuzenlerimin yanı sıra annem ve babam bize destek oluyor. Tam bir aile ortamımız var. Dışarıdan gelen insanlar da bu aile ortamına dahil olacak şekilde özenle seçiliyor.”

Kaymaya hazırlarken, kuzeyden bakan yamacın sırtındaki çizgileri taradım. Bu, uçurumlar, oluklar ve bol karlı bölgeler tarafından tanımlanan bir dağ sırtıydı. İlk turumu yaparken, yanlış yolu seçtiğimi hemen fark ettim, burada yaklaşık 200 metrelik bir uçurum vardı. Kayaklarımı çıkardım ve tırmanma takımlarımı tekrar taktım. Ancak eğimin çok dik ve dar olduğunu fark ettim. Bu noktada elim kolum bağlanmıştı, ne aşağı ne yukarı gidebiliyordum. Bu aşamada sadece kayak botlarımla yukarı çıkmaya çalışıyordum, birkaç yorucu adımda bulundum. Ancak karın derinliği neredeyse boyum kadardı ve ben kontrolsüz bir şekilde nefes almaya başlamıştım. Başka bir adım daha attım ve göğsüme kadar bir kara battım. Sıkışmıştım. Nefesimi tuttuğumda, “burada ölebilirim ve hiç kimse beni bulamaz” diye düşündüğümü hatırlıyorum.

Yapabileceğin her şeyi bilin…

Bu deneyim beni öldürmedi. Açık hava maceraperesti ve dayanıklılık sporcusu olarak hayatımın en yorucu deneyimlerinden biri olan bu olayda, bir saat sonra o delikten çıkış yolunu bulmuştum. Tırmandım ve dik dağa tekrar çıktım. Doruk noktasının üstünde yatarken, sırtımdaki eyer ve yorgunluktan ölen bedenimle insan vücudunun gerçekten ne denli yetenekli olduğunu fark ettim.

Yeni bir yıla başlayınca ve kararlar verirken, kendimizi kısa sürede güçsüz görüp ortalama bir hayatı kabul ediyoruz. Ancak kendinize şu soruyu sorun: “Yaşamak için altı haftam olsaydım, hayatımda ne yapardım?” Yaşadığım bu tecrübeden sonra şunu anladım ki: son günümüzün ne zaman olacağını kesinlikle bilemeyiz, bu nedenle tam ve dolu dolu yaşamayı öğrenmeliyiz!

Olaydan sonraki gün, hayatımı ve içinde yaşayan insanlar hakkında düşünmeden edemedim. O uçurumdan kurtulamasaydım özür dilemediğim için pişman olacağım insanlardı onlar. Sonuçta hepimiz insanız ve tabiatımızda kendimizi korumak adına duvarlar koymak var. Hemen hemen her zaman meşgulüz ve özür dilemek için fazla savunmasız ve korkak da olabiliyoruz. Bu nedenle atık beklemekten vazgeçin. Bunu anlamak için ölümün sizi ziyaret etmesini beklemeyin. O mektubu gönderin, o telefon görüşmesini yapın ya da o kişiden özür dileyin. Bu, sizi özgürleştirecektir.

Ölüme bu kadar yaklaşmış bir diğer kişiler ise kendilerine şu basit soruyu soruyorlar: “Gerçekten sevdim mi?” Bu benim de kendime sorduğum bir şeydi aslında. Biriktirdiğiniz para ve övgüler sonunda önemli olmuyor. Önemli olan, ne kadar derinden sevdiğiniz ve ne sıklıkta ifade ettiğiniz. Sevdiklerinize her gün ne hissettiğinizi anlatmak ve göstermek için birşeyler yapın. Sonuçta, sevgi dünya üzerindeki tek güçtür.