"MİLLETİN SESİ MİTİNGİ” BALIKESİR’DE. ÇİFTÇİ ALİ DUMAN: “VÜCUDUN BİR YERİNDEKİ RAHATSIZLIK, VÜCUDUN TAMAMINI RAHATSIZ EDECEKTİR. BİZ ÜRETMESEK SİZİN TÜKETİCİ OLARAK NEYİNİZ VAR GIDA MADDESİ OLARAK?”

Haber: BERKAY VAROL - Kamera: KEMAL SEVİNDİRİCİ

CHP’nin Balıkesir’de düzenlediği Milletin Sesi Mitingi’nde konuşan çiftçi Ali Duman, “Unutulmamalıdır ki vücudun herhangi bir yerindeki rahatsızlık, vücudun tamamını rahatsız edecektir. Ben üretmesem, biz üretmesek sizin tüketici olarak, tüketicinin ya da sanayicinin ya da bürokratların neyi var gıda maddesi olarak” dedi.

CHP’nin “Milletin Sesi Mitingi”nin Mersin, İstanbul’un ardından üçüncüsü bugün Balıkesir’de düzenlendi. Mitinge katılan yurttaşlar Balıkesir’in en büyük meydanlarından Kuvayı Milliye Meydanı’nı doldurdu. Yurttaşlar Türk bayrağı ve CHP bayrağı taşıdı.

“GEÇÇEK GEÇÇEK”

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun mitinginde sahneye yurttaşlarla birlikte çekilmiş dev fotoğrafı yerleştirildi. Miting öncesi sanatçı Tarkan’ın “Geççek” şarkısı çalındı. Mitinge Somalı madenciler de baretleri ile katıldı.

ÇİFTÇİ DUMAN: “İNSANIN KENDİ MALINA İHANET ETTİĞİ GÖRÜLMÜŞ MÜDÜR?”

Kılıçdaroğlu’nun konuşmasından önce 68 yaşındaki çiftçi Ali Duman sahneye çıkarak şunları söyledi:

“Değerli katılımcılar, basınımızın güzide temsilcileri ben 6 Eylül ilçesi, Köylüköy Mahallesi’nden doğuştan çiftçi ve hayvancı olan Ali Duman’ım. Cumhuriyetimizin kurucusu Ulu önder Atatürk, demiştir ki ‘Gerçek üretici müstahsil olan köylü, memleketimizin efendisidir’ demiş. Ama bugün görüyoruz ki köylü, üretici, gerçek müstahsil olan köylü, memleketimizin kölesi yapılmıştır. Nasıl mı? Bakınız, tarlalarımız var. Tapuları bizim, hayvanlarımız var sahibi biziz. İnsanın kendi malına ihanet ettiği görülmüş müdür? Kimse kendi malına ihanet etmez. Bu işletmeleri, en iyi şekilde işletmek bizim görevimizdir. Çünkü, bizim malımızdır. 

“YA MALİYETİNE YA DA MALİYETİNİN ALTINDA SATMAK DURUMUNDA BIRAKILMIŞIZ”

Şeker pancarı, mısır su isterse gece tarlada yatarız. Hayvan hastalanırsa ahırda sabahlarız. Ömrü vefa etmez de ölecek olursa, onun canıyla beraber bizim de canımızın yarısı gider. Bu kadar mükemmel bir şekilde işlettiğimiz işletmeler, zarar ettiğimiz görülmektedir. Bu zarar etme durumu, bizi maliyet hesabı yapmaya zorlamış, bir de maliyet hesabı yaptığımızda ürettiğimiz birçok malı, ya maliyetine ya da maliyetinin altında satmak durumunda bırakılmışız.

“477 BİN LİRA GELİR, 545 BİN LİRA GİDER… BEN ENFLASYONUN ALTINDA EZİLMEMİŞ Mİ OLUYORUM?”

İşte bakınız, bir yılın muhasebesini çıkardım. Bir yılda 60 ton sür üretmişim. Yediyle çarp bugünün parasıyla altı çarpı 430. Hayvan satmışım. Dana kestirmişim. Bir yılda 477 bin lira ciro yapmışım. Ondan sonra da 85 dönüm tarlam var. Tarlaya silaj ekmişim. Efendim, mısır ekmişim. Arpa ekmişim, buğday ekmişim. Yem almışım, bin çuval da yem yedirmişim. Bana toplam maliyeti, 545 bin lira olmuştur. 477 bin lira gelir, 545 bin lira gider. Şimdi ben buradan soruyorum. Bu ülkenin idarecilerine… Ben enflasyonun altında ezilmemiş mi oluyorum? Demokrasi, idare şeklidir. Nedir demokrasi? Ben demokrasiyi, sağlıklı bir insan vücuduna benzetiyorum. Nasıl sağlıklı bir insanın vücudu vücudun kanını, vücudun en ücra köşesine kadar adaletli bir şekilde basınç yapıyorsa, sağlıklı ve tam bir demokrasi de o ülkenin gayri safi milli hasılasını yurdun en ücra köşesi, ne kadar adaletli bir şekilde dağıtır. Dikkat buyurunuz. Eşit dağıtır demiyorum. Adaletli diyorum. Yani, herkes hizmeti nispetinde gayri safi milli hasılasından payına düşeni alır. Yani, çok çalışanlar, çok kazanır. Az çalışanlar az kazanır.

“ÜRETMESEK SİZİN TÜKETİCİ OLARAK, TÜKETİCİNİN YA DA SANAYİCİNİN YA DA BÜROKRATLARIN NEYİ VAR GIDA MADDESİ OLARAK?”

Şimdi ben ziraatçi ve hayvancı olarak çok çalışıyorum. Yılın 365 günü çalışıyorum. Bunun aslını inkar ederse davet ediyorum. Gelsin bir yıl misafirim olsun. Benim nasıl çalıştığımı görsün. Cumartesi, pazar yok. Hatta bayram günleri de yok. Bayram günleri de ben 3 saat hayvan bakıyorum. 3 saat de hayvan doyuruyorum. Bütün buna rağmen, Gayri Safi Milli Hasıla’dan gördüğünüz gibi zararla kapatıyorum. Bana para yok. Neden? Çünkü, bu ülkede demokrasinin durumu, felçli bir hastaya benzemektedir. Nasıl felçli bir hastanın durumu, vücudun kanını bir bölümü alamaz, görevini yerine getiremezse; Gayri Safi Milli Hasıla’dan bize gelen damar tıkatılmıştır. Bize akması gereken para, başka tarafa akmaktadır. Biz bugün üretim yapamaz duruma geldik. Ama buradan ülkenin idarecilerini uyarıyorum. Diyorum ki bu damar, mutlaka açılmalıdır. Unutulmamalıdır ki vücudun herhangi bir yerindeki rahatsızlık, vücudun tamamını rahatsız edecektir. Ben üretmesem, biz üretmesek sizin tüketici olarak, tüketicinin ya da sanayicinin ya da bürokratların neyi var gıda maddesi olarak? Ben buğday üretiyorum 40 çeşit yemek oluyor. Ben süt üretiyorum 40 çeşit yemek oluyor. Bir tek üreten kişi olarak ben istifade etmiyorum.

“SÜTE VERİLECEK BİR BUÇUK KİLO YEM PARASI SORUNU ÇÖZER”

Nasıl olmalı mıdır? Bir ülkede bir iş yapılacaksa yapılabilir olmalıdır. Mesela, bu ülkede tarım yapılacaksa, hayvancılık yapılacaksa yapılması gerekiyorsa yapılabilir olmalıdır. Yapılabilir olması için de ne olmalıdır? Mesela, bir litre süt parasıyla ben, bir buçuk kilo yem almam lazım. Yani, sütü yeme endekslenmesi gerekir. Yeme zam geldiği gün süte de gelmeli. Biz, sadece süt veren ineklere yem verebiliyoruz. Süt vermeyen ineklere yem veremiyoruz. Bundan dolayı da çok büyük kayıplar yaşıyoruz. Şimdi, gebe inekler var. Düveler var. Bunlar, dengeli ve yeterli beslenmeli ki doğumda bunları yeterli beslemezseniz bunlar doğumda buzağı kayıplarına sebep oluyor. Dengeli beslenmeyen inek doğumdan sonra damarındaki sütün yüzde 60’ını vermiyor. Doğumdan sonra dengeli beslenmeyen hayvan, üç ayda gebe kalması gerekirken 7-8 ay sonra gebe kalıyor. Bu işletme için büyük bir kayıp olduğu gibi bu ülke için de çok büyük kayıp. Ondan sonra Avrupa kapılarında ithalat için hayvan karıştırıyorsunuz. Et için, süt için hayvan ithal etmeye çalışıyorsunuz. Hayvancılığın tek sorununu çözer. Süte verilecek bir buçuk kilo yem parası sorunu çözer. Bu ülkede et, süt sıkıntısı asla olmaz.

“MAALESEF ÇOK ZOR GÜNLER GEÇİRİYORUZ”

Buradan uyarıyorum. Tarım başlı başına bir iştir. Tarımda da önce devlet, bu ülkede kaç dekar arazi sürülür, ekilir olduğunu bilmesi lazım. Bir planlama yapılması lazım. Önce ne kadar arazimiz var. Ondan sonra da bir Ar-Ge çalışması yapılması lazım. Ondan sonra oturulmalı, bu ülkede 85 milyonun insanın ne kadar neye ihtiyacı var? Ne kadar pirince, mercimeğe, nohuta, fasulyeye ihtiyacı var bu da bulunmalı. Ondan sonra bu bölgelere kaliteli ve bol olan bölgelere bu ürünlerin ekilmesi teşvik edilmeli. Teşvikler, fiyatları tamamlayıcı olmalı. Bu bölgelerde ihtiyaç fazlası ürün hasıl olacak olursa onlara da bugünden pazar aranmalı. Böyle bir plansız, programsız efendim hiçbir şeyin planı olmayan bir ülke, olduğu zaman da bu işler buraya geliyor. Bir yıl birisi para yapıyor. Millet oraya dönüyor. Para yapmayan derelere dökülüyor. Maalesef çok zor günler geçiriyoruz.”